اخبار مرکز

آیا سلول‌‌‌‌‌های غیر‌اپی‌‌‌‌‌تلیالی در درمان دیابت موثرند؟ بررسی رویکردهای مهندسی بافت در بازآفرینی برهم‌کنش‌‌‌‌‌های سلولی در پانکراس

طی چند سال اخیر تلاش‌‌‌‌‌های فراوانی برای تولید ریز‌بافت پانکراسی در شرایط آزمایشگاهی صورت گرفته است. از این ریز‌بافت می‌‌‌‌‌توان به عنوان مدلی برای شناخت بیماری‌‌‌‌‌ها یا ابزاری برای سلول‌درمانی بیماری‌‌‌‌‌هایی مانند دیابت استفاده کرد. برای رسیدن به این هدف نگاهی دقیق‌‌‌‌‌تر به انواع سلول‌‌‌‌‌هایی که در تکوین پانکراس نقش دارند ضروری است. پنج نوع سلول غیر‌اپی‌‌‌‌‌تلیالی مهم با نام‌‌‌‌‌های اندوتلیوم پانکراسی، مزوتلیوم، ستیغ عصبی، پریسیت‌‌‌‌‌ها و سلول‌‌‌‌‌های استلیت در تکوین پانکراس نقش دارند و گمان می‌‌‌‌‌رود القا‌کننده‌‌‌‌‌های داخلی تکوین این اندام باشند. به منظور درک بهتری از کارکرد این سلول‌‌‌‌‌ها در تکوین پانکراس و فراهم آوردن راهنمایی برای پژوهشگران این حوزه، دکتر یاسر تهمتنی، زهرا قزل ایاغ، دکتر فرانسیس لین و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا طی یک مقاله مروری به شرح و بررسی نحوه مهاجرت و جاگیری سلول‌‌‌‌‌های غیر‌اپی‌‌‌‌‌تلیالی در پانکراس و چگونگی اثر آنها بر اپی‌‌‌‌‌تلیوم پانکراسی حین تکوین این اندام پرداختند. این مقاله که در نشریه بین‌المللی و معتبر Cellular and Molecular Life Sciences به چاپ رسیده است، به بررسی مسیرهای پیام رسان، عوامل پیام رسان محلول و برهم‌‌‌‌‌کنش‌‌‌‌‌ها و اتصالات بین‌سلولی نیز می‌‌‌‌‌پردازد.

فناوری سلول‌‌‌‌‌های بنیادی پرتوان و ریزاندامهای سه‌بعدی متشکل از چند نوع سلول به عنوان رویکرد نوین در تولید ریز بافت پانکراسی در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این مقاله شناخت سلول‌‌‌‌‌های غیر‌اپی‌‌‌‌‌تلیالی دخیل در تکوین پانکراس را کلید غلبه بر مشکلات موجود در تولید ریز‌بافت پانکراسی در شرایط آزمایشگاهی دانسته و به بحث در زمینه رویکردهای زیست‌–‌مهندسی برای تولید سلول در مقیاس بالا که مشکل برهم‌‌‌‌‌کنش‌‌‌‌‌های سلولی را مرتفع می‌‌‌‌‌کند، می‌‌‌‌‌پردازد.

 

اطلاعات بیشتر:

More information: Zahra Ghezelayagh et al, Recapitulating pancreatic cell – cell interactions through bioengineering approaches: the momentous role of non-epithelial cells for diabetes cell therapy, Cellular and Molecular Life Sciences  (۲۰۲۱). doi.org/10.1007/s00018-021-03951-2

Provided byRoyan Institute